Historia gminy
Černousy leżą na północ od Frýdlantu na wysokości 270 m n.p.m. Pierwsi mieszkańcy byli pochodzenia słowiańskiego, dopiero później w ich miejscu pojawili się osadnicy niemieccy. Na początku XV wieku były tu dwa gospodarstwa leśne, spośród których jedno należało do Černohousów a drugie do Rekwitzów. Černohousowie pochodzili z Górnych Łużyc. Już w 1385 roku w zgorzeleckiej księdze miejskiej wzmiankowany jest Hyneke von Scerhusen. Nie wiadomo, jak długo miejscowość była ich własnością, ale już w pierwszej połowie XV wieku pojawiają się tu Gersdorfowie. Część należącą do Rakwitzów, gdzie zmieniło się później kilku właścicieli, w 1564 roku kupił starosta posiadłości frydlanckiej Heindrich Gersdorf zu Wilka i oba gospodarstwa lenne połączył. Później w miejscowości było jeszcze kilku lenników a w 1664 roku Černousy kupił hrabia Antoni Pankracy Gallas. W czasach Franciszka Józefa Gallasa zbudowano pałacyk i folwark, który w 1866 roku wydzierżawiono lokalnym mieszkańcom. Właściciele posiadłości frydlanckiej bardzo sobie Černousy zamiłowali ze względu na ich piękne położenie. Krystian Filip Clam-Gallas zbudował przy pałacyku kaplicę św. Jana Nepomucena (1792) a jego syn Krystian Krzysztof w 1808 roku rozpoczął przebudowę pałacyku, której jednak nie ukończył. Po jego śmierci miał tu siedzibę wydział rewizyjny biura księgowego zwierzchnictwa.
Černousy aż do 1881 roku wraz z Boleslavią i Vsią stanowiły jedną gminę a dzieci uczęszczały do szkoły we Vsi. W miesiącach zimowych funkcjonowała tu tzw. szkoła zimowa, w której zajęcia prowadził nauczyciel z Vsi. Zajęcia prowadzono w różnych domach prywatnych. Własną szkołę gmina miała dopiero w 1886 roku. Ludność, która trudniła się przede wszystkim rolnictwem, przeżywała bardzo trudne czasy w okresach wojen – w czasie wojny trzydziestoletniej, w 1757 roku, gdy obozowały tu wojska pruskie, jak również w czasach wojen napoleońskich w 1813 roku. W okresie kontrreformacji wielu mieszkańców przeniosło się do sąsiednich Łużyc. Bardzo trudny był również rok 1671, gdy miejscowość została zniszczona w czasie pożaru, po którym bardzo powoli się odbudowywała. W czasie spisu ludności w 1900 roku w 59 domach mieszkały tu 274 osoby. Ożywienie nastąpiło wraz z doprowadzeniem kolei w latach 70. XIX wieku – na terenie miejscowości była stacja kolejowa. Černousy podlegały pod urząd pocztowy w Habarticach. Od połowy XIX wieku mieszkańcy znajdowali zatrudnienie w powstających tu fabrykach. Był tu zakład zgorzeleckiej fabryki Hensel i Prinke, w której produkowano esencje i barwniki spożywcze. Duże znaczenie miała też firma Christoph i Unmack, zajmująca się stolarką budowlaną oraz produkcją drewnianych domków. W czasie pierwszej wojny światowej zatrudniała 70 robotników, którzy produkowali montowane baraki dla wojska. W okresie powojennym rynki zbytu były ograniczone. Po 1945 roku tradycję wymienionej firmy kontynuowały Północnoczeskie Zakłady Drzewne [Severočeské dřevařské závody].
Oprócz obecnie funkcjonującej nazwy pojawiały się także Černohausy, które powstały w wyniku dosłownego przetłumaczenia niemieckiej nazwy miejscowości – Tschernhausen.
W południowej części gminy, przy małym potoku, zbudowano kilka domów, które nazywano V poli [W polu]. W odległości niespełna jednego kilometra od dworca znajduje się Staw Dębowy [Duvový rybník, zwany potocznie Dubák], którego brzegi porastają dęby. To piękny zakątek ziemi, w którym słychać odgłosy gniazdujących tu ptaków wodnych.
Černousy jako samodzielna gmina istniały do 1980 roku, kiedy zostały przyłączone do Višňovej.
Historia-byego-sprawiedliwoci-i-fabryk-w-miejscowoci-bolesaw
Krotki-przegld-administracyjnych-rozwoju-wsi
